Έχω καιρό να γράψω, το ξέρω. Είχα δουλειές, είχα το άλλο το blog με τα ηλίθια ζώα μου το
http://zoo75inc.blogspot.com/ (άντε γρήγορα, τσεκάρετέ το κι επιστρέψτε), είχα προετοιμασίες για το φετινό ComicdomCon Athens που μόλις εχθές τελείωσε, κι άλλες πολλές άχαρες δικαιολογίες. Ας μείνουμε όμως σ αυτό το προτελευταίο, το convention που γίνεται κάθε χρόνο στας Αθήνας.
ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ: DEAD HEROES
Εφέτος λοιπόν, είπαμε να πειραματιστούμε, και να βγάλουμε στο con μία δουλειά που δεν είναι κωμική, το DEAD HEROES, σε συνεργασία με άλλους τέσσερις έλληνες δημιουργούς, τον Γιάννη Ρουμπούλια, την Αυγή Κανάκη, την Δανάη Κηλαηδόνη και τον Μάνο Λαγουβάρδο (η σειρά των ονομάτων αντιστοιχεί στη σειρά με την οποία έκανα την αρχική πρόταση συμμετοχής :p )
Με την βοήθεια του Φρειδερίκου Ρούσσου στήθηκε λοιπόν το τευχάκι DEAD HEROES, και παρόλες τις αντιξοότητες, τον πολύ περιορισμένο χρόνο (ούτε μήνας) και την απειροελάχιστη διαφήμιση, πήγε καλά. Πήγε πολύ καλά για την ακρίβεια, αποδεικνύοντας μου πως μια προσεγμένη δουλειά πάντα βρίσκει τον τρόπο της και γίνεται αποδεκτή από τους αναγνώστες.
Το DEAD HEROES δεν είναι ένα one-shot project, αλλά αυτό είναι μία άλλη, μελλοντική συζήτηση.
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ: TΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ
'Ενα από τα σημαντικότερα στοιχεία του CCA για μένα, ήταν ανέκαθεν το "Μεγάλο meeting" όπως τ'ονομάζω-μόλις τώρα-. Είναι η μοναδική ευκαιρία που μπορώ να δώ μαζεμένους φίλους δημιουργούς που είτε λόγω συνθηκών, καθημερινότητας και κυρίως, απόστασης, δεν έχω την ευκαιρία τον υπόλοιπο χρόνο. Κι αυτό, κυρίως, με κάνει κι αισθάνομαι, έστω και για τρεις μέρες από τις 365, απόλυτα στα νερά μου. Κι εδώ ακολουθεί η παράγραφος με τα ονόματα, την προσπερνάτε αν θέλετε, θα έχει κι άλλη παρόμοια πιο κάτω, προειδοποιώ. (Αν ξεχάσω κανέναν θα είναι απλά γιατί...τον ξέχασα αυτή τη στιγμή που γράφω το blog με το τσίπουρο δίπλα. Το τσίπουρο θα φταίει. Ναι. Αυτό.)
Καταρχάς οι εκδότες της Ένατης Διάστασης και του Forest (βλέπε Κούνελος), Νίκος Δαλαμπύρας και Πάνος Κρητικός. Οι συζητήσεις μαζί τους είναι πάντοτε απίστευτα ενδιαφέρουσες, ακόμα κι όταν ο Νίκος είναι μετά από απίστευτο ξενύχτι ή live, που φέτος είχε το Σάββατο στο Bad City με τους Wild Kitten που εγώ δεν πήγα γιατί ήμουν στο Cosplay Πάρτυ και τάπινα με τους Γιάννη Ρουμπούλια, Ανδρέα Πεφάνη, Νίκο Κούτση, Αυγή Κανάκη, εεεε...Γιώργο Κομιώτη, Κώστα Λαμπρόπουλο, Μυρτώ Τσελέντη...και προφανώς κι άλλους.
Γιώργος Μελισσαρόπουλος και Γιώργος Καμπάδαης από την ξενιτιά φυσικά, Θανάσης Τσίλης από την ξενιτιά του σχεδιαστηρίου του, Τάσος Ζαφειριάδης, Τόμεκ, Νίκος Μηλιώρης, Δημήτρης Βανέλλης και Δημήτρης Κάσδαγλης, Φρειδερίκος Ρούσσος από την Σύρο και...anyway μάλλον αδιάφορη παράγραφος, no?
Δυστυχώς από την λίστα λείπουν φέτος οι Κωστής Τζωρτζακάκης και Λευτέρης Μαυρογιάννης, καθώς και οι Κων κι ο Χάρρυ Σάξον αλλά εν κατακλείδι ...χμμ...όχι λάθος, δεν έχει "αλλά", η απουσία τους ήταν αισθητή για μένα τουλάχιστον.
Να επισημάνω στο σημείο αυτό, πως τη θέση του Υπεύθυνου φανζίνς στη θέση του Χάρρυ είχε μπει ο Μάνος Γκανάς, και τους είχε όλους με στρατιωτική πειθαρχία. Μιλάμε για φάσεις δεκαετίας του '20 και πιο πριν όσοι θυμούνται, τα γαμωσταβρίδια έδιναν κι έπαιρναν, μπουκάλια έφευγαν στον αέρα, τραπέζια αναποδογύριζαν με το παραμικρό που κάποιος τολμούσε να υψώσει τη φωνή του...τουλάχιστον η μουσική ήταν πολύ καλύτερη από την "επίσημη playlist" του ισογείου.
Φέτος λοιπόν είχε επίσης κατέβει και κομμάτι της Θεσσαλονίκικης σκηνής (γιατί, το "ΘεσαλλονικιΏΤΙΚΗΣ" είναι καλύτερο; ), και γνωρίσαμε και την ομάδα Inkorrekt, και πιο συγκεκριμένα και κυρίως μέρος της που αποτελείτω από τον γνωστό Σαββα¨ιδη, την Διονυσία Δερβουλάκη, τον Ορέστix, ααα...Άγγελος Παπουτσής, και φυσικά την Νατάσσα Παβλίσεβιτς μία εκ των 2 Παβλίσεβιτς που κινούνται στον χώρο (η δεύτερη-Ελπίδα γράφει στο Comicdom.) Τσεκάρετε το site τους
http://inkorrekt-comics.blogspot.gr/ και παραγγείλτε τα comics τους. Ήταν από τα καλύτερα φανζίνς εφέτος.
Αρκετά φανζίνς λοιπόν φέτος και πάλι, καμιά 40ριά μου είπαν, κι απ'ότι τσέκαρα γενικώς, το περίεργο ήταν πως δεν υπήρχαν μέτριες δουλειές, αλλά τα 2 άκρα: Ή πολύ καλές, ή πολύ κακές. Ή πολύ ακριβές. Ναι, δυστυχώς η συνήθης ελληνική λογική της αρπακόλας βρίσκεται ΚΑΙ στον χώρο μας εδώ και χρόνια. Και είναι αστείο πολλές φορές, να βλέπεις ασπρόμαυρες φωτοτυπίες με τιμές hardcovers.
Speaking of hardcovers, είχαμε και την επίσημη πρωτιά, σκληρόδετου fanzine! Από του Inkorrekt και τους ΟρέστιX και Σαββαίδη, το ΚΟΥΠΕ, μια συλλογή με comic strips τραίνου. Αρκετά ενδιαφέρον, μόνο με 4 ευρώ, πραγματικά ελπίζω να ξεπέρασε τα λεφτά της εκτύπωσης στις πωλήσεις!
Randomly θυμάμαι μόλις τώρα πως πήρα και το "Μπάτμαν Αυτή Η Αδερφή Νο 2" του Πέτρου Χριστούλια που διάβασα προ ολίγου και καταευχαριστήθηκα, και την ΔΩΡΕΑΝ Μάυρη Φουστανέλα #2 του Χρήστου Σταμπουλή που θα διαβάσω αύριο και είμαι βέβαιος πως θα είναι γαμάτη.
ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ: ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ.
Τους Inkorrekt τους ανέφερα και πριν, η ανθολογία τους ΑΡΠΑΧΤΕΣ είχες πολύ ενδιαφέρον, κι αν με ακούγανε για το Πώς να την παρουσιάζουν στους παρευρισκόμενους θα είχε ξεπουλήσει. Νατάσσα.
Η Jemma Press φέτος είχε Εννέα εκδόσεις, ήταν και τα 10 χρόνια τα επειακά της εκδοτικής, πολύ πράμα! Κατα γενικότητα απ'ότι ξεφύλλισα και ψιλοδιάβασα ως τώρα αρκετά καλές οι περισσότερες, κυρίως το ΤΕΖΑ EXIT, το ΚΡΑΚ #9 -του οποίου το χιούμορ δε μου αρέσει συνήθως, αλλά το συγκεκριμένο έχει μία πολύ πετυχημένη noir- reservoir dogs αισθητική που αξίζει να προσεχτεί μόνο γι αυτό- και το HOMO. Ενώ το χειρότερο ήταν το εντελώς ανέπνευστο και βαρετό, βουτηγμένο σε αρχαία κλισέ και δάνεια από Αστερίξ, UGH του Δερβενιώτη. Ειλικρινά περίμενα να ήταν πολύ καλύτερο, κι όσοι με γνωρίζουν καλά, στην κριτική μου είμαι αντικειμενικότατος, ασχέτως αν τα έχω καλά ή όχι με τον δημιουργό. Κρίμα.
Το comic του Γαβριήλ Τομπαλίδη ακόμα δεν τόχω τσεκάρει, αλλά και μόνο το γεγονός πως είναι "μπλοκάκι" με χειροποίητο σπιράλ σε 100 μόλις αντίτυπα είναι πολύ ενδιαφέρον!
Από το Comicworld το μόνο που γνωρίζω και είναι όντως καλό είναι η ελληνική version του Deadly Harvest, ή αλλιώς το σημαντικότερο μέρος του δυναμικού φετινού comeback του Γιάννη Ρουμπούλια. Τα υπόλοιπα κομμάτια είναι το DEAD HEROES ασφαλώς, και μια ανθολογία ονόματι F.L.S. που συνοδεύει την ομώνυμη ταινία του Θάνου Τσαβλή.
Από τις εκδόσεις του Comicdom δεν έχω επίσης διαβάσει τίποτα ακόμα, αλλά είναι στα άμεσα σχέδιά μου τα ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΑ ΝΟΥΜΕΡΑ του Θανάση Πετρόπουλου που γνώρισα καλύτερα φέτος, και η Συνωμοσία του Καφέ της Ευγενίας Κουμάκη (που ελπίζω να θυμάστε από το περσινό WOMANTHOLOGY Greek Edition στο οποίο είχα κάνει editing αγγαρείες!)
Η Ένατη Διάσταση είχε επίσης τρεις νέες δουλειές, που και αυτές θα διαβάσω κάποια στιγμή και θα επανέλθω. Για αρχικές λεπτομέρειες πατήστε εδώ:
http://enatidiastasi.blogspot.gr/
Αυτά από τις "επίσημες" εκδόσεις, τα υπόλοιπα ή δε μ'ενδιέφεραν, ή δε μου άρεσαν, ή δεν τα παρατήρησα μέσα στον χαμό, ή ήταν του Κυριαζή.
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ: Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΜΕΡΟΥΣ.
Πολλοί καφέδες. Πολύ ποτό. Και ξανά στον χώρο του Comicdom, που παρόλες τις αλλαγές, θέλοντας και μη τον αισθάνομαι σπίτι μου, και ειλικρινά χαίρομαι που κάτι στο οποίο ήμουν μέρος της διμιουργίας του, πηγαίνει καλά.. Ενστάσεις είχα και έχω ως προς τη διοργάνωση, γενικά και ειδικά, διαφωνώ με πολλά πράγματα, όμως εκεί ακριβώς είναι το θέμα: ακόμα και σε περιπτώσεις που εκνευριστώ για κάτι -όπως η έλλειψη κατηγορίας Webcomics στα φετινά βραβεία-, θα το συζητήσω και θα λάβω μία λογική ανταπόκριση που δε θα είναι επίθεση, απειλή, ή οποιουδήποτε άλλου είδους μικρότητα όπως σε άλλες περιπτώσεις, λίγο-πολύ γνωστές στον χώρο. Γιατί όταν Δεν έχεις να αντιπαραθέσεις κάτι, όταν είσαι εγωιστής ή πολύ απλά, όταν έχεις άδικο, αντιδράς ακριβώς έτσι. (Κι όταν είσαι μαλάκας επίσης, αλλά αυτό εξυπακούεται πιστεύω.)
Μεγάλη παρένθεση, συνεχίζουμε. Το cosplay φέτος ήταν καταπληκτικό. Δεν το παρακολούθησα, αλλά οι φωτογραφίες με άφησαν άφωνο. Συγχαρητήρια στους συμμετέχοντες, που απέδειξαν πως είναι Επαγγελματίες cosplayers όταν το θέλουν και δε σκοτώνονται μεταξύ τους, και φυσικά στην Μυρτώ. (Ναι, την Τσελέντη, ποιά άλλη; )
Α, ναι, επάνω στις διαφωνίες, επιμένω πως το παιδικό πρόγραμμα είναι υπερβολικά μεγάλο. Θάθελα να λείπει εξ ολοκλήρου, το θεωρώ άσχετο με ένα convention, και θα μπορούσε να γίνει κάτι αποκλειστικά δικό του.
Σίγουρα ξεχνάω πράγματα που ήθελα να γράψω, αλλά εφόσον δεν τα θυμάμαι, περνάω στο πάρτυ κλεισίματος.Το πάρτυ όπου ο Κώστας ο Λαμπρόπουλος σηκώθηκε κι έφυγε ΠΡΙΝ κλείσει το μαγαζί, καταστρέφοντας μία παράδοση επειδή πολύ απλά, ήταν, "κουρασμένος". Γιατί ρε μεγάλε, εμείς Δεν κουραστήκαμε; Κι όμως, καθίσαμε ως το τέλος, ήπιαμε τα Σεσημασμένα μας Ελάφια, (γαμάτο κοκτέιλ, να το δοκιμάσετε), χαζέψαμε τους πιωμένους δημιουργούς να παραπατούν στο κράσπεδο, γελάσαμε με την μπλούζα 70'ς αισθητικής του...πωςτονλέμε Σέργιουκάτι και φάγαμε τους ξηρουσκαρπούς μας! Εμείς δεν είμαστε άνθρωποι δηλαδή; Δεν έχουμε αντοχές;;
Φέτος δεν υπήρχαν πολλά σύννεφα στο con πάντως. Τουλάχιστον, όχι ως προς το κομμάτι "σκηνής". Γιατί απλά πλέον ακολουθώ την τακτική να παραμένω ατάραχος, και να φεύγουν οι "άλλοι". Που μάλιστα μερικοί το δηλώνουν κιόλας σε τρίτους, κάτι σαν διαδραστικό θέατρο δρόμου. Ως προς άλλα κομμάτια "επισκεπτών",...well, ας πούμε πως άλλο να το περιμένεις θεωρητικά, κι άλλο η πράξη.
Και θα κλείσω το σεντόνι εδώ. Μπορεί να ψιλοβαρέθηκα φέτος, αλλά πέρασα καλά. Ίσως έφταιγε ο πολύς κόσμος, ίσως το ότι μετά από κάποια χρόνια μπαίνεις σε...πωςτολένε κάτιmode όπως μου το είπε ο Άκης, αλλά πέρασα καλά. Και έκλεισε καλά το τριήμερο. Και κλείδωσε επίσης καλά. Και γι αυτό ευχαριστώ εκτός όλων των άλλων φυσικά και τους Ηλία και Δημήτσο, τον Γιάννη, και για το κλείδωμα, την Λήδα.
(Υποτίθεται πως τώρα θα καθόμουν να περάσω όλα τα αντίστοιχα links, φωτογραφίες, σχέδια, videos κλπ που αντιστοιχούν στα προαναφερθέντα δεκάδες ονόματα, αλλά το τσίπουρο έπιασε δουλειά, και μάλλον θα το πάω για ξεχωριστό post. Sorry!)
