Random Thoughts 05

Πώς ξεκινάμε; Α ναι, γειά σας.

Είχα καιρό να γράψω κάτι εδώ, όχι πως δεν ήθελα ή δεν είχα πράγματα να πω/αναγγείλω/παρουσιάσω/γκρινιάξω about αλλά το ξεχνούσα ή βαριόμουν. Και τώρα δεν τα θυμάμαι όλα. Oh well, θα μείνω στα βασικά τότενες…

- Τελείωσε επιτέλους ο πρώτος δεινόσαυρος. Για όσους δεν γνωρίζετε, πάλευα κατά διαστήματα από τον Νοέμβρη να φτιάξω έναν ξύλινο τρισδιάστατο τυραννόσαυρο με μπάλσα ξύλου. Δεν είναι εύκολη υπόθεση, γιατί τα μπάλσα είναι πολύ λεπτές φέτες ξύλου με πάχος 1-6 χιλιοστά, κι αυτό σημαίνει πως δε δημιουργούν ούτε γωνίες, ούτε και τέμνονται, οπότε πρέπει να βρίσκεις διαφορετικές πατέντες κάθε φορά που θέλεις να δημιουργήσεις όγκο.

Πριν τελειώσει η ουρά, είχε πρόβλημα βάρους προς τα μπρος.

Τώρα δεν έχει.

Όταν είχε όμως του είχα φτιάξει μια πατερίτσα.

Την οποία και κράτησα στο τέλος για εφέ, μετά από απαίτηση της Ελεάννας Μαυροφρύδη :p

- Ο δεύτερος (γιατί αναγκαστικά έφτιαχνα 2 ίδιους παράλληλα επειδή στην αρχή εκανα 2 αριστερές πλευρές κατά λάθος) θα έχει και μια στοιχειώδη κίνηση. Ελπίζω.

- Ξανάρχισε και το PENGHUNT να ανεβαίνει κάθε Δευτέρα και Πέμπτη στο Blowtoons.com κι όπου νάναι ξεκινάμε να ανανεώνουμε ΚΑΙ το Zoo75INC με επιπλέον, καινούργιες κατηγορίες. Τα είχα παρατήσει—ή μάλλον δεν προλάβαινα να ασχοληθώ μαζί τους μετά το CCA13, αλλά τώρα προσπαθούμε να μπούμε σε μία ρότα πάλι, μετά την κηδεία του Στεγόσαυρου.

- Ξεκίνησα επίσης να γράφω το προλογικό mini series του DEAD HEROES (το comic που πρωτοπαρουσιάσαμε επίσης στο CCA13 μαζί με τους Αυγή Κανάκη, Δανάη Κηλαηδόνη, Μάνο Λαγουβάρδο και Γιάννη Ρουμπούλια. Ουσιαστικά αυτό προηγείται του τεύχους χρονικά, και δίνει περισσότερα στοιχεία για τους χαρακτήρες, νεκρούς και μη.

- (Ήδη ακούω την Αυγή να με σιχτιριάζει στα κορεάτικα για το πήξιμο των backgrounds που έχουν οι δικές της σελίδες :p )

- Speaking of whitch, όπου το “which” είναι η αναφορά στο CCA13 τρεις παραγράφους πιο πάνω, επέστρεψα σπίτι.

- “Σπίτι” καλύτερα, happy now? Και μ’αυτό εννοώ το Comicdom. Ναι, το ξέρω πως κατά καιρούς επεσήμανα και υπογράμμιζα πως κάτι τέτοιο δεν επρόκειτο ποτέ να συμβεί, αλλά τελικά δεν μπόρεσα να αποφύγω αυτή την εσωτερική ανάγκη. Το Comicdom είναι άλλωστε «ανήψι» μου, που με γαλούχησε κατά μία έννοια στο comic thing από το 1996 και την πρώτη περίοδο του fanzine του.

- Το πώς είχα φύγει, το 2007, είναι λίγο-πολύ γνωστό. Αιτία, το –μοναδικό- journal για το οποίο έχω μετανιώσει ποτέ. Όχι απαραίτητα σε θέματα απόψεων, σε ορισμένα μάλιστα μπορεί τότε και να είχα δίκιο. Αυτό για το οποίο σίγουρα έχω μετανιώσει, είναι το πρωτόγνωρα κατινίστικο ύφος του κειμένου και οι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποίησα. Η τότε κάκιστη ψυχολογία μου δεν το δικαιολογεί αυτό φυσικά, ούτε και το περιεχόμενο πληροφορίας του, ειδικά όταν στην προκειμένη περίπτωση δημιούργησε λειτουργικά προβλήματα σε κάτι που υποτίθεται πως αγαπούσα –το Comicdom-, τους ανθρώπους του - φίλους μου, και κυρίως τη Λήδα., και τους όφειλα/ω μία συγγνώμη.

-Όταν έχεις να κάνεις με άτομα συζητήσιμα που δεν τους αποκαλείς φίλους τυχαία τόσα χρόνια, όλα ξεπερνιούνται στην τελική. Έτσι έγιναν συζητήσεις, συναντήσεις και τα περεταίρω, μετά από το αίτημα-φλασιά μου να επιστρέψω, και, well, είχαμε τα αποτελέσματα της αρχής της προ-προηγούμενης παραγράφου.

- Όταν από την άλλη βέβαια έχεις να κάνεις με πιο επιφανειακές, όπως φαίνεται, σχέσεις, καλύτερα να βάζεις τελείες, όπως και ξεκίνησα να κάνω τους τελευταίους μήνες, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Η γνωστή “παραδοχή” πως οι άνθρωποι αλλάζουν με τον καιρό και τις καταστάσεις και αυτός είναι ένας βασικός λόγος που χάνονται στην πραγματικότητα δεν ισχύει. Κι αυτό μου το αποδεικνύουν καθημερινά φίλοι άνω των 10, των 20 σε ορισμένες περιπτώσεις ετών.

- Επιστρέφει οπότε το Market Watch από τον Σεπτέμβριο υποθέτω στο site του Comicdom, ανανεωμένο, με νέες υποκατηγορίες και κάναδυο παλιές. Κι άλλα πολλά που θα ανακοινωθούν εν καιρώ.

- Με την κρίση τί γίνεται, έχουμε κάνα νέο; Έχω να ακούσω ειδήσεις πάνω από 4 μήνες, αλλά γενικότερα δεν έχω παρατηρήσει και καμία ιδιαίτερη αλλαγή, η κλασσική μιζέρια που πλανάται στο αθηναϊκό νέφος παραμένει ατάραχη.

- Θέλω ν’ανέβω Θεσσαλονίκη φέτος για 3-4 μέρες. Αυτό το λέω κάθε χρόνο βέβαια από το 2002, οπότε μη δίνεται και πολύ σημασία. Ή δώστε. Να δώσετε; Χμμ…θα δείξει…

- Αρκετά για τώρα. Πάω να συνεχίσω να κοιτάζω επίμονα την ουρά του δεύτερου δεινόσαυρού μου μέχρι να βρω την τεχνική λύση στο κινητικό της πρόβλημα.

- Update ουράς: Κινήθηκε. Λεπτομέρειες και visual σύντομα!